fbpx
Szukaj
Close this search box.

Leczniczy haj, opiaty i endokannabinoidy

W wielu sytuacjach produkujemy je sobie sami! Przy czym nie pełnią one jedynie funkcji „relaksacyjnych”, mają także działanie regulujące tak zwaną homeostazę, czyli samoregulację złożonych systemów biologicznych. W organizmach ssaków istnieją dwa stare systemy, odpowiedzialne za odczuwanie przyjemności. Ich oddziaływanie wykracza daleko poza tę rolę, gdyż powiązane są one z wieloma funkcjami organizmu, w tym z odpornością.

Jeden z nich to układ receptorów opioidowych (tych, na które działa morfina), drugi to system endokannabinoidów . Natura zaplanowała nas tak, byśmy sami byli zdolni do wytworzenia hormonów przyjemności.

Układ opiatowy

W przypadku układu opiatowego są to endorfiny, produkowane w ludzkim ciele np. podczas wysiłku w warunkach fizjologicznych .

Związki te są silnymi agonistami receptorów opioidowych, których pobudzanie wywołuje stany euforyczne, zmniejszają ból i wprawiają w dobry nastrój (znana jest na przykład euforia biegaczy, doznawana po długotrwałym wysiłku fizycznym).

Odkryto kilkanaście różnych endorfin produkowanych w mózgu i rdzeniu kręgowym, wpływających na odczuwanie bólu, stan uczuć i świadomości. Najwięcej ich receptorów znajduje się w mózgu, w obszarach uważanych za siedzibę uczuć i ośrodki odczuwania przyjemności.

Oprócz wysiłku fizycznego, wytwarzanie endorfin może być jeszcze powodowane przez śmiech, niedotlenienie, niektóre ostre przyprawy, opalanie, substancje psychoaktywne i aktywność seksualną. Z używek, najważniejsza substancją oddziałującą na produkcję endorfin jest alkohol – to właśnie ten mechanizm jest przyczyną uzależnienia. W organizmie, prócz endorfin funkcjonują jeszcze pokrewne im substancje – enkefaliny i dynorfiny. Na ich działanie odpowiadają aż trzy zasadnicze klasy receptorów opioidowych: mu, delta i kappa (K).

Substancją, która łączy się z tymi receptorami (czyli agonistą) jest wspomniany wcześniej na blogu Naltrexon.

Układ endokannabinoidowy

Drugim układem, szerzej obecnie dyskutowanym w związku z próbami legalizacji marihuany, jest układ endokannabinoidowy (Endocannabinoid System, ECS) Jest to jeden z najważniejszych fizjologicznych układów zaangażowany w ustanowienie i utrzymanie zdrowia i homeostazy, czyli „równowagi” organizmu.

Został odkryty około 25 lat temu przez naukowców próbujących zrozumieć, jak marihuana wpływa na organizm. Badali oni psychogenną substancję THC (Tetrahydrocannabinoid). Odkryli przy tym złożona sieć receptorów (CBr), zlokalizowanych zarówno w komórkach zarówno centralnego, jak i obwodowego układu nerwowego, które reagują na zawarte w marihuanie substancje CBD i THC.

Układ endokannabinoidow, podobnie jak opiatowy, składa się z czterech komponentów
Zarówno opiaty jak i kannabinoidy podczas wiązania z receptorem, czyli białkiem docelowym, działają dalej na zasadzie wytwarzania sygnału elektrochemicznego.
Endo- i egzokannabinoidy

Rozróżniamy endo- i egzokannabinoidy. Skomplikowane nazwy?

Endo- zawsze należy do środowiska wewnętrznego organizmu i jest czymś, co wytwarzamy sami. Egzo- czyli to, co do organizmu wprowadzamy z zewnątrz.

Endokannabinoidy są wytwarzane przez nasze ciało, należą do nich Andamid – odpowiedzialny za system motywacji i przyjemności. Drugim dobrze poznanym endokannabinoidem jest 2-Arachidonyloglicerol)(2-AG). Są one długimi łańcuchami wielonienasyconych kwasów tłuszczowych zbudowanych z fosfolipidów błony komórkowej, w szczególności z kwasu arachidonowego.

Natomiast fitokannabinoidy są to naturalne substancje zawarte w roślinach.

Dwa główne fitokannabinoidy znane w medycynie to tetrahydrokannabinol (THC) i kanabidiol (CBD). Obie substancje chemiczne są ważnymi częściami rośliny, które mogą przynosić korzyści lecznicze w przypadku różnych schorzeń, jednakże CBD, w przeciwieństwie do THC, nie powoduje działania psychoaktywnego.

THC jest psychoaktywnym składnikiem marihuany , który może wywoływać powszechnie znany efekt euforii związany z „hajem” wywołanym przez konopie. Efekt ten jest wynikiem ścisłego wiązania między substancją chemiczną THC a receptorem CB1. Dzięki tej interakcji THC naśladuje działanie naturalnego neuroprzekaźnika, anandamidu.

Psychoaktywny składnik marihuany, czyli THC, jest popularny wśród osób używających konopi rekreacyjnie, nie jest on korzystny dla osób, które używają konopii leczniczo, przyjmując je kilka razy dziennie, w celu radzenia sobie z różnymi objawami. THC powoduje uczucie euforii, zwiększa apetyt, może również powodować niepokój, lęk, uczucie separacji od ciała, głęboką rozpacz i zaburzenia pamięci krótkotrwałej.

THC i CBD

Drugi najlepiej poznany składnik konopi, czyli CBD nie jest psychoaktywny i nie powoduje uczucia „odurzenia”.

CBD, w przeciwieństwie do THC, nie wiąże się z receptorem CB1; w rzeczywistości robi dokładnie odwrotnie – blokuje wpływ THC na receptor, modyfikując w ten sposób jego funkcję. Tak więc, w przeciwieństwie do THC, CBD zmniejsza niepokój.

CBD może również zawierać składniki przeciwdepresyjne i przeciwzapalne.

CBD jest lepsze w codziennym użyciu, jednak THC (obecnie dozwolone w Polsce u osób z nowotworami jako „marihuana lecznicza) lepiej działa w bezsenności i jest dużo silniejsze w łagodzeniu bólu.

CDB i THC to egzokannabinoidy . THC wiąże się bezpośrednio i mocno z receptorami CB1 i CB2, powodując długotrwały efekt. CBD nie ma silnego powinowactwa wiązania, a zatem wpływa na system pośrednio, w tym aktywuje inne receptory, takie jak receptory serotoniny i TRPV1, o których wiadomo, że regulują zdrowie psychiczne i funkcje mózgu oraz stany zapalne.

Przypominamy THC (czyli Δ9-tetrahydrokannabinol) wykazuje także korzystne właściwości, ale to on odpowiada za działanie psychoaktywne. Oznacza to, że powoduje uczucie odprężenia, euforię, zaburzenia koordynacji, pobudza apetyt. Natomiast CBD (kannabidiol) powoduje m.in. rozkurcz mięśni, działa przeciwbólowo. Fakt, że różne odmiany tej samej rośliny mogą działać zupełnie różnie spowodowane jest różną zawartością tych składników.

Receptory kannabinoidowe – grupa receptorów sprzężonych z proteiną G., a kannabinoidy, takie jak CBD i THC to ich ligandy, czyli mówiąc prosto – substancje, które z nimi się wiążą.

Dotychczas poznano dobrze ich dwa typy: CB1 I CB2; prawdopodobne jest istnienie również innych typów. Są one częścią układu endokannabinoidowego.

Receptory CB1 znajdują się w mózgu i całym ciele, podczas gdy receptory CB2 znajdują się głównie w układzie odpornościowym i żołądkowo-jelitowym ; chociaż receptory CB2 znajdują się również w mózgu, nie są wyrażane tak gęsto, jak receptory CB1. Ponadto THC (psychoaktywny składnik konopi) wiąże się ściślej z receptorem CB1 niż z receptorem CB2.

Zastosowania lecznicze

CBD, który nie wywołuje efektów psychoaktywnych, ale wykazuje pozytywny wpływ na niektóre układy organizmu. Jest to część, która okazała się skuteczna w zmniejszaniu napadów u niektórych osób z padaczką.

Czy konopie pomagają w napadach?

Wczesne dowody z badań laboratoryjnych, niepotwierdzonych doniesień i małych badań klinicznych przez wiele lat sugerują, że kannabidiol (CBD) może potencjalnie pomóc w kontrolowaniu napadów.

Badania nad CBD były trudne i wymagały czasu ze względu na przepisy federalne i ograniczony dostęp do kannabidiolu. Istnieje również wiele ograniczeń finansowych i czasowych. W ostatnich latach wiele badań wykazało korzyści płynące ze stosowania określonych roślinnych produktów CBD w leczeniu określonych grup osób z padaczką, które nie zareagowały na tradycyjne terapie.