fbpx
Szukaj
Close this search box.
Większość mocznika wytwarzanego w wątrobie jest transportowana z krwią do nerek, gdzie jest wydalana z organizmu wraz z moczem, a tylko niewielkie ilości wydalane są wraz z potem. Proces eliminacji mocznika przez nerki rozpoczyna się filtracją w kłębuszkach nerkowych, ponieważ mocznik wraz z krwią transportowany jest do nerek, gdzie przechodzi do przesączu kłębuszkowego, czyli prekursora moczu
Na początku stężenie mocznika w przesączu kłębuszkowym jest takie jako jak w osoczu, następnie mocznik przechodzi przez kanaliki nefronu, gdzie jest ponownie wchłaniany oraz wydzielany, dlatego jedynie 30-50% mocznika zostaje w moczu ostatecznym. Transportery mocznika oraz mocznik odgrywają kluczową rolę w produkcji skoncentrowanego moczu, ponieważ obecność mocznika wpływa na ilość wody zwrotnie wchłoniętej do krwi.
Zmniejszenie spożycia białka w diecie zmniejsza maksymalną zdolność zagęszczania moczu, jednak może być przywrócone przez wlew mocznika lub spożywanie białka. Zmniejszona maksymalna zdolność zagęszczania moczu występuje u kilku genetycznie zmodyfikowanych myszy pozbawionych różnych transporterów mocznika, co dowodzi wpływu mocznika na zdolność zagęszczania moczu przez nerki.

W różnych krajach wynik badania mocznika wyraża się na dwa sposoby. W niektórych miejscach stężenie w osoczu lub surowicy wyraża się jako ilość azotu mocznikowego (BUN) w mg/dl , mimo iż próbka do analizy to krew, a nie mocz. W innych krajach mocznik jest wyrażany jako cała cząsteczka w jednostce mmol/l. Jednakże BUN odzwierciedla tylko zawartość azotu w moczniku. Aby obliczyć zawartość mocznika (czyli całej cząsteczki, a nie tylko jej części azotowej) w próbce, należy wziąć pod uwagę przelicznik:

BUN 10 mg/dl = mocznik 21.4 mg/dl

BUN (mg/dL) na mocznik(mmol/L):

Pomnożyć razy 10 aby przejść z /dL na /L a następnie podzielić przez 28 aby przekształcić mg BUN na mmol mocznika, czyli 10/28 = 0.357

Zatem przelicznik wynosi 0.357

BUN mg/dL pomnożony razy 0.357 = mocznik (mmol/L)

Mocznik (mmol/L) podzielony przez 0.357 = BUN (mg/dL)

Prawidłowe wartości:

Mocznik we krwi 2.5-7.8 mmol/L

BUN we krwi 7.0-22 mg/dL

Stężenie mocznika w surowicy/osoczu odzwierciedla równowagę między produkcją mocznika w wątrobie a wydalaniem mocznika przez nerki z moczem ; tak więc zwiększony poziom mocznika w osoczu / surowicy może być spowodowany zwiększoną produkcją mocznika, zmniejszoną eliminacją mocznika lub połączeniem tych dwóch.

Zdecydowanie najwyższe stężenia występują w kontekście zmniejszonego wydalania mocznika z moczem z powodu zaawansowanej choroby nerek i związanego z tym znacznego zmniejszenia współczynnika przesączania kłębuszkowego (GFR). Wartość mocznika jako testu czynności nerek zależy od obserwacji, że stężenie mocznika w surowicy/osoczu odzwierciedla GFR: wraz ze spadkiem GFR wzrasta poziom mocznika w osoczu/surowicy.

W kilku przypadkach stężenie mocznika we krwi może być zwiększone przy prawidłowym GFR. Wzrost zawartości białka w diecie powoduje zwiększoną produkcję mocznika. Jeśli produkcja jest znacznie zwiększona, może wpływać na wzrost mocznika w osoczu/surowicy. Wzrost stężenia amoniaku może mieć również związek z wiekiem.

Oprócz przyczyn fizjologicznych występują również przyczyny patologiczne wzrostu stężenia mocznika we krwi, takie jak:

  • Zwiększony katabolizm białek, który prowadzi do zwiększonej syntezy mocznika. Stan ten występuje w wyniku głodzenia, urazu czy też po zabiegach bądź w trakcie ciężkiej infekcji.
  • Leki wywołujące rozpad białek, takie jak kortykoteroidy również mogą mieć wpływ.
  • Należy również wziąć pod uwagę, iż mocznik w nerkach ma wpływ na zachowanie wody w organizmie, co znaczy że zwiększone wchłanianie zwrotne mocznika, może prowadzić do wzrostu stężenia we krwi. Tak więc odwodnienie będzie miało wpływ na wyższe stężenie mocznika we krwi.
  • Zmniejszenie stężenia mocznika w osoczu/surowicy jest rzadsze i zwykle ma mniejsze znaczenie kliniczne niż zwiększenie stężenia mocznika w osoczu / surowicy.

    Istnieją dwie fizjologiczne przyczyny obniżonej koncentracji:

  • dieta niskobiałkowa,
  • ciąża.
  • Przyczyną patologiczną mogą być choroby wątroby. Niedobór któregokolwiek z pięciu enzymów cyklu mocznikowego (UCD – defekty cyklu mocznikowego), może powodować zmniejszenie syntezy mocznika, co w konsekwencji prowadzi do zmniejszenia stężenia mocznika we krwi. Innym przypadkiem jest przewodnienie, które wpływa na GFR, zwiększając go. Większy GFR powoduje zwiększone wydalanie mocznika. Z tego powodu przewodnienie, które może wystąpić np. w SIADH (zespół nieadekwatnego wydzielaniawazopresyny) często wiąże się ze zmniejszeniem stężenia mocznika we krwi.

    Źródła:

    1. Weiner ID, Mitch WE, Sands JM. Urea and ammonia metabolism and the control of renal nitrogen excretion. Clin J Am Soc Nephrol [Internet]. 2015 Aug 7 [cited 2020 Aug 24];10(8):1444-58. Available from: /pmc/articles/PMC4527031/?report=abstract

    2. Higgins C. Urea and the clinical value of measuring blood urea concentration [Internet]. [cited 2020 Aug 24]. Available from: https://acutecaretesting.org/en/articles/urea-and-the-clinical-value-of-measuring-blood-urea-concentration

    3. Baum N, Dichoso CC, Carlton CE. Blood urea nitrogen and serum creatinine. Physiology and interpretations [Internet]. Vol. 5, Urology. Urology; 1975 [cited 2020 Aug 24]. p. 583-8. Available from: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1093306/

    4. Mehta AR. Why does the plasma urea concentration increase in acute dehydration? Am J Physiol – Adv Physiol Educ. 2008;32(4):336.

    5. Aronson D, Mittleman MA, Burger AJ. Elevated blood urea nitrogen level as a predictor of mortality in patients admitted for decompensated heart failure. Am J Med [Internet]. 2004 Apr 1 [cited 2020 Aug 24];116(7):466-73. Available from: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15047036