Leki zobojętniające to środki zobojętniające kwasy, zwykle zawierające sole glinu lub magnezu oraz alginiany. Są powszechnie stosowane w leczeniu dyspepsji, potocznie zwanej niestrawnością. Stosowane są również przy nadkwaśności soku żołądkowego oraz przy uszkodzeniach błony śluzowej żołądka i dwunastnicy, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy oraz w chorobach związanych z przewodem pokarmowym.
Leki zobojętniające pomagają w leczeniu przede wszystkim chorób związanych z przewodem pokarmowym. Zawierają związki chemiczne o odczynie zasadowym, które mają za zadanie zobojętnienie kwaśnej treści żołądka. Preparaty te działają tylko doraźnie, nie leczą choroby oraz nie zapobiegają nawrotowi dolegliwości związanych z refluksem żołądkowo-przełykowym, a ich działanie ustępuje już po około 3 godzinach.
Leki zobojętniające są środkami hamującymi wydzielanie kwasu solnego, zobojętniając kwasowość żołądka, dzięki temu pomagają doraźnie w chorobach refluksowych oraz w leczeniu zgagi. Są najbezpieczniejszymi preparatami na zgagę, dzięki czemu mogą je przyjmować nawet kobiety w ciąży.
Wodorotlenek magnezu jest silną zasadą i wykorzystuje się go do zobojętnienia kwasów, w tym kwasu żołądkowego, dlatego też stosowany jest jako zawiesina do podnoszenia pH soku żołądkowego u osób chorujących na nadkwasotę. Niepożądanym działaniem leku zawierającego magnez, który może wystąpić jest biegunka.
Leki zobojętniające łagodzą objawy niestrawności działając neutralizująco na kwas żołądkowy. Są to leki alkalizujące blokujące receptor histaminowy, co powoduje zmniejszenie produkcji kwasu solnego i obniżenie kwasowości żołądka.
Środki działają osłaniająco na błonę śluzową przełyku, żołądka i dwunastnicy, dzięki czemu łagodzą dolegliwości bólowe w nadkwaśności soku żołądkowego.
Preparaty zobojętniające kwaśne środowisko żołądka, skutecznie pomagają w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy. Substancją czynną tych leków jest np. fosforan glinu, który dodatkowo ma działanie przeciwzapalne.
Leki zobojętniające mogą wpływać negatywnie na jelita
Leki o działaniu zobojętniającym kwas żołądkowy w połączeniu z lekami działającymi przeciwzapalnie mogą negatywnie wpływać na stan jelita cienkiego, w połączeniu ze środkami na zapalenie stawów mogą przyczyniać się do powstawania wrzodów w jelicie cienkim. Leki te skutkują całkowitym wyłączeniem funkcji trawiennych żołądka nawet do 24 godzin, co może powodować problemy z wchłanianiem wapnia i w dużym stopniu zwiększa ryzyko wystąpienia osteoporozy. Z kolei leki zobojętniające zawierające bizmut mogą powodować zmianę zabarwienia stolca na kolor ciemniejszy. Natomiast leki zawierające glin mogą prowadzić do zaparć.
Niestety nadmierne stosowanie tych leków może prowadzić do niedokwasoty żołądka.
PH w żołądku jest kwasowe i wynosi 1,5-2,5. Taki odczyn zapewnia dobre działanie kwasów trawiennych, które są niezbędne do właściwego trawienia pożywienia.
Przy zbyt małej ilości kwasu solnego zaburzone jest trawienie tłuszczów a co za tym idzie jest gorsze wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach A, D, E, K.
Przy zbyt wysokim pH w żołądku zaczną namnażać się bakterie, między innymi Helicobacter pylori, który może być przyczyną wrzodów żołądka. U osób z obniżoną kwasowością żołądka może również wystąpić niedobór cynku, gorsze trawienie białek, niedobór żelaza oraz witaminy B12.
