Zespół NES jest zaburzeniem odżywiania, które pierwszy raz zostało opisane w 1995 roku przez dr Alberta Stunkarda. Obecnie jest wpisane do DSM-5 jako „Inne określone zaburzenia karmienia lub odżywiania”. Osoby z zespołem nocnego jedzenia czują, że nie mają kontroli nad swoimi nawykami żywieniowymi, często czują wstyd i poczucie winy z powodu swojego stanu.
Według Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego zespół nocnego jedzenia dotyka około 1,5% populacji i jest równie powszechny u mężczyzn i kobiet. Bardzo często problem ten jest bagatelizowany przez lekarzy i członków rodziny chorego.
Osoby z zespołem nocnego jedzenia mogą mieć nadwagę lub otyłość. Czują, że nie mają kontroli nad swoimi zachowaniami żywieniowymi, jedzą potajemnie, nawet kiedy nie są głodni. Czują też wstyd i wyrzuty sumienia z powodu swojego zachowania . Osoby chore zazwyczaj jedzą szybko, więcej niż większość ludzi w podobnym okresie i odczuwają utratę kontroli nad swoim jedzeniem. Jednak nie jest to warunek konieczny. Jedzą nawet wtedy, gdy nie są głodne i kontynuują jedzenie, nawet gdy są nieprzyjemnie najedzone.
Zakłopotani ilością, którą jedzą, zazwyczaj jedzą samotnie. Często odczuwają poczucie winy, wstręt, czy niepokój. Osoby chore zazwyczaj bardzo przejmują się swoją sylwetką, mają negatywny oraz własnego ciała i cechuje ich perfekcjonizm.
Kolejną charakterystyczną rzeczą jest fakt, iż osoby chore większą ilość pokarmów przyjmują wieczorem. Zazwyczaj rano nie odczuwają potrzeby zjedzenia śniadania, z kolei w nocy się wybudzają i odczuwają potrzebę spożycia produktów wysokokalorycznych. Może zdarzyć się również tak, że takie osoby będą nadużywać substancji psychoaktywnych.
Skuteczne leczenie zazwyczaj wymaga połączenia kilku terapii. Zazwyczaj rozpoczyna się od edukacji pacjenta na temat prawidłowych wzorców żywieniowych oraz jego zaburzenia, aby był w stanie zidentyfikować przyczynę tego stanu i nauczyć się rozpoznawać kiedy silniej odczuwa potrzebę jedzenia w nocy. Włącza się również terapię żywieniową, aktywność fizyczną, a także terapię poznawczo-behawioralną (CBT), terapię dialektyczno-behawioralną (DBT), terapię interpersonalną (IT) i sposoby na radzenie sobie ze stresem. Wspomina się również o fototerapii.
Ostatnio coraz bardziej szczegółowo bada się wpływ selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI – ang. selective serotonin reuptake inhibitor) w leczeniu NES. W badaniu Miyaoka i wsp. pacjentom podawano paroksetynę lub fluwoksaminę, które spowodowały znaczne zmniejszenie kilku głównych objawów. Kolejne badanie przeprowadzono na sertralinie. Pacjenci leczoneni tym lekiem rzadziej wybudzali się w nocy, rzadziej występowały u nich epizody nocnego jedzenia oraz zmniejszył się procent zjadanych kalorii wieczorem. Odnotowano również zmniejszenie masy ciała u tych pacjentów.
W badaniach randomizowanych z sertraliną należy jednak zwrócić uwagę na to, że poprawa podstawowych objawów NES nie była powiązana z poprawą w skali depresji, co znaczy że to nie zmiana nastroju wpłynęła na zmniejszenie częstości epizodów nocnego jedzenia. Sertralina wykazała niezależny wpływ na zaburzone zachowania żywieniowe. Autorzy zasugerowali, że te badania wykazują zastosowanie sertraliny jako obiecującego leczenia NES i związanego z nim przyrostu masy ciała.
Udokumentowano również kilka udanych opisów przypadków leczenia NES topiramatem, ale nie przeprowadzono żadnych otwartych ani randomizowanych badań klinicznych. Pacjenci leczeni tym lekiem wykazują znaczne zmniejszenie spożycia pokarmów w nocy, zmniejszenie masy ciała oraz zmniejszenie odsetka spożywanych kalorii po obiedzie. Niestety lek ten ma kilka neurologicznych skutków ubocznych.
Główną myślą, która dotyczy chorym z NES jest: „Jeśli nie będę jadł, nie będę mógł zasnąć”. Ta myśl odróżnia osoby z NES od osób z napadami objadania się. Allison i wsp. opracowali poznawczą terapię behawioralną ukierunkowaną na objawy specyficzne dla NES. Podstawowym celem terapii poznawczo-behawioralnej w przypadku NES jest skorygowanie opóźnień w dobowych rytmach jedzenia poprzez przesunięcie przyjmowania pokarmu na pierwszą część dnia, przy jednoczesnym przerwaniu nauczonego związku między jedzeniem w nocy. Tę terapię łączy się z kontrolą masy ciała (monitorowanie spożycia żywności, regulowanie posiłków i przekąsek, ograniczanie dziennego spożycia kalorii).
Terapie tradycyjnie stosowane w leczeniu zaburzeń nastroju i lęku, takie jak terapia behawioralna, mogą być również przystosowane do skutecznego leczenia NES.
Bibliografia:
https://www.waldeneatingdisorders.com/popular-searches/night-eating-syndrome-nes/
Allison KC, Tarves EP. Treatment of night eating syndrome. Psychiatr Clin North Am. 2011;34(4):785-796
O’Reardon JP, Allison KC, Martino NS, Lundgren JD, Heo M, Stunkard AJ. A randomized, placebo-controlled trial of sertraline in the treatment of night eating syndrome. Am J Psychiatry. 2006;163(5):893-898
Stunkard AJ, Allison KC, Lundgren JD, et al. A paradigm for facilitating pharmacotherapy at a distance: sertraline treatment of the night eating syndrome. J Clin Psychiatry. 2006;67(10):1568-1572
Miyaoka T, Yasukawa R, Tsubouchi K, et al. Successful treatment of nocturnal eating/drinking syndrome with selective serotonin reuptake inhibitors. Int Clin Psychopharmacol. 2003;18(3):175-177
O’Reardon JP, Stunkard AJ, Allison KC. Clinical trial of sertraline in the treatment of night eating syndrome. Int J Eat Disord. 2004;35(1):16-26.
Allison KC, Lundgren JD, Moore RH, O’Reardon JP, Stunkard AJ. Cognitive behavior therapy for night eating syndrome: a pilot study. Am J Psychother. 2010;64(1):91-106.
Coates TJ. Successive self-management strategies towards coping with night eating. J Behav Therapy Exper Psychiatry. 1978;9:181–183.
Pawlow LA, Jones GE. The impact of abbreviated progressive muscle relaxation on salivary cortisol. Biol Psychol. 2002;60(1):1-16
WYSYŁKA BADAŃ
Najbliższe terminy wysyłek do Stanów (badania Metabolomix, Gi effects, CSA, CSAP2, Clostridium, Mikrobiologia, Uroporfiryny,
Badanie włosa, P. Cunningham, OAT)
kwiecień: 23.04.2024
maj: 14.05.2024, 28.05.2024
czerwiec: 11.06.2024, 25.06.2024
Próbki do badań wykonywanych w USA (mocz, kał, włosy, ślina) należy dostarczyć osobiście lub wysłać kurierem dzień wcześniej (zawsze są to poniedziałki), tak aby w terminie wysyłki dotarły do Arcany (zawsze we wtorki). Próbki do badań należy pobierać w weekend przed wysyłką, zgodnie z dołączonymi do zestawów instrukcjami.
Próbki surowicy do badań w CM Wielkoszyński można dostarczyć do Arcana w każdy poniedziałek (z wyjątkiem 01 oraz 29.04.2024) w godzinach otwarcia lub wtorek do godziny 15:00 z wyjątkiem tygodni, w które wypadają dni świąteczne lub instytut jest zamknięty.
